ΣΗΜΑΔΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ- ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΘΗΛΩΝΟΥΝ ΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΜΕΡΙΣΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Το α’ εξάμηνο του 2017 σηματοδοτεί τη σταδιακή επαναφορά της οικονομικής δραστηριότητας σε ένα ελάχιστο επίπεδο κα
νονικότητας, το οποίο εκδηλώνεται με την ταυτόχρονη βελτίωση στους δείκτες οικονομικού κλίματος και μακροοικονομικού περιβάλλοντος, γεγονός που προεξοφλεί- με σταθερές όλες τις άλλες παραμέτρους- τη μεσοπρόθεσμη διατήρηση ενός σταθερού ποσοστού μεγέθυνσης στο σύνολο της οικονομίας. Υπό την υφιστάμενη συγκυρία, η πρόβλεψη για προσέγγιση του 2% ως ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης το 2017 φαίνεται ρεαλιστική και επιτεύξιμη. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η απάλειψη από την εξίσωση της ελληνικής οικονομίας των αβεβαιοτήτων για την έκβαση της διαπραγμάτευσης και το κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης (κάτι που παρατηρείται σε κάθε γύρο αξιολογήσεων και στρεβλής αναπαραγωγής δημοσιευμάτων) διαμορφώνει ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά, την οικονομική σταθερότητα και την ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών.
Η μείωση της ανεργίας, η επίτευξη και υπέρβαση των δημοσιονομικών στόχων, το θετικό ισοζύγιο εγγραφών-διαγραφών επιχειρήσεων, οι ισχυρές επιδόσεις στον κλάδο του τουρισμού αποτελούν αναμφίβολα θετικές εξελίξεις για την ελληνική οικονομία. Χωρίς να αναιρούνται οι αρνητικές επιπτώσεις από την ασκούμενη πολιτική αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, είναι εμφανές ότι σε αυτή τη φάση του οικονομικού κύκλου είναι οριακή η υφεσιακή επίδραση των συσταλτικών μέτρων και του αρνητικού πολλαπλασιαστή. Ωστόσο, η μετάθεση λήψης μέτρων για τα επόμενα 2 χρόνια (αναφορικά με το αφορολόγητο και τις παρεμβάσεις στις συντάξεις) αναβάλλει απλά τις οικονομικές αποφάσεις των νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων στο μέλλον, και σε συνδυασμό με τη χαμηλή αποταμίευση και τη μείωση του διαθεσίμου εισοδήματος, επιφέρει επιδείνωση στους δείκτες ζήτησης και επενδύσεων των μικρών επιχειρήσεων (εύρημα που προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία).
Από την πλευρά της προσφοράς, παραμένουν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις από την πρότερη συσσώρευση οικονομικών υποχρεώσεων, καθώς 1 στις 3 έχουν καθυστερημένες οφειλές, είτε σε δημόσιο- ασφαλιστικά ταμεία, είτε σε τράπεζες- ιδιωτικό τομέα. Η αποτελεσματική εφαρμογή του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τη μορφή που θα λάβει ο νέος οικονομικός καταμερισμός στη χώρα τα επόμενα χρόνια.
Παράλληλα με την ύπαρξη ενός αριθμού επιχειρήσεων που ανταποκρίνεται και συμβαδίζει με την αναπτυξιακή δυναμική, παραμένει ασθενικό ένα σημαντικό ποσοστό επιχειρήσεων (άνω του 50%) που διέπεται από τα χαρακτηριστικά της «επιχειρηματικότητας ανάγκης», αλλά συνεισφέρει σημαντικά στην απασχόληση. Έτσι, το φαινόμενο της άτυπης επιχειρηματικότητας και της αδήλωτης/ υποδηλωμένης εργασίας δεν φαίνεται να υποχωρεί και λαμβάνει νέες μορφές.
Τα διαρθρωτικά προβλήματα είναι περισσότερο εμφανή στις πολύ μικρές επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους, για τους οποίους απουσιάζει ένα συνεκτικό πλαίσιο ενίσχυσης της ρευστότητας και της διασφάλισης της βιωσιμότητας τους, είτε μέσα από τη διεύρυνση της συμμετοχής τους σε ευρύτερα επιχειρηματικά σχήματα (clusters), είτε μέσα από την υπαγωγή τους σε αλυσίδες αξίας και άνοιγμα σε νέες υπερτοπικές αγορές. Οι μικρές μεταποιητικές επιχειρήσεις, οι οποίες παρουσιάζουν τέτοιες δυνατότητες υπέρβασης του στενού επιχειρηματικού ορίζοντα, – σε αντίθεση με τις αντίστοιχες εμπορικές-, αδυνατούν να ανταγωνιστούν στο υφιστάμενο περιβάλλον υπερφορολόγησης και καχεκτικών δικτυώσεων.
Η έρευνα οικονομικής συγκυρίας του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, επιβεβαιώνει τη θετική τροχιά της ελληνικής οικονομίας, και ταυτόχρονα καταδεικνύει την ανάγκη να αναπτυχθούν ειδικές πολιτικές που θα εστιάζουν στις ανάγκες της μικρής μεταποιητικής μονάδας και θα διευκολύνουν χρηματοδοτικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο σύνολό τους. Η πορεία προς μια «ανάπτυξη για όλους» διέρχεται μέσα από την ταυτόχρονη αξιοποίηση των διαθέσιμων μέσων και εργαλείων για όλες τις επιχειρήσεις με οικονομικά αποτελεσματικό και βιώσιμο τρόπο.
Την επόμενη περίοδο, η οικονομική πολιτική πρέπει να προσανατολιστεί σε διαφοροποιημένες λύσεις- παρεμβάσεις, ανάλογα με τις ομάδες – στόχους που καλείται να υπηρετήσει:
- Για τις μικρές επιχειρήσεις που παρουσιάζουν δυνατότητες ανάπτυξης, κίνητρα επενδύσεων και προώθησης τους σε μεγαλύτερες και περισσότερες αγορές.
- Για τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν δυσκολίες υπερχρέωσης, μια συντεταγμένη στρατηγική αναδιάρθρωσης και επαναφοράς στην αγορά, με ταυτόχρονη υιοθέτηση μηχανισμών έγκαιρης προειδοποίησης και δεύτερης ευκαιρίας.
- Για τις επιχειρήσεις που φαίνονται να είναι αδύναμες και κινδυνεύουν να κλείσουν, με σοβαρές προεκτάσεις για την απασχόληση και την επιβίωση των μελών, προτείνεται η θεσμοθέτηση ενός στέρεου μηχανισμού κοινωνικής προστασίας, που θα περιλαμβάνει δράσεις άμεσης εκκαθάρισης και αξιοποίησης του παραγωγικού εξοπλισμού και ανθρώπινου κεφαλαίου, με παράλληλη κάλυψη των επαγγελματιών για τους κινδύνους στίγματος, φτώχειας και αποκλεισμού από την κοινωνική και οικονομική ζωή.