ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΞΕΧΑΣΤΗ
ΚΑΙ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ
Δευτέρα το ξημέρωμα, σηκώθηκες να φύγεις
είχες το βήμα σου γοργό, να σε προλάβω δεν μπορώ.
Μπήκες στο τραίνο γρήγορα, να πας στο ραντεβού σου
να αλλάξεις άλλη γειτονιά, να αφήσεις τους δικούς σου.
Τον πατέρα να φιλήσεις, όταν θα τον συνάντησης
είναι εκεί σε περιμένει, νέα δικά μας θα προσμένει.
Ήθελα να σε κρατήσω, λίγα χρόνια να κερδίσω
τα παιδιά σου να χαρείς, τα εγγόνια σου να δεις.
Καλό ταξίδι εκεί που πας, το τραίνο το βλέπω μα δεν με κοιτάς
κουνώ τα χεριά μήπως με δεις, μα έχεις γυρίσει να κοιμηθείς.
Θέλω να ξέρεις πως κάποτε, θα ξανασυναντηθούμε
μια οικογένεια είμαστε, και πάλι θα βρεθούμε.
Εικοσιοκτώ Μαρτίου ήτανε, ο δρόμος της φυγής σου
εκεί στους δρόμους του ουρανού, τ’ άστρα θα λάμπουνε παντού.
Κοιτά μπροστά σου μη σταματάς, στην άλλη πόλη που θα πας
Το τραίνο σε πάει στα αγγελούδια, έχει πλατείες μα και λουλούδια.
Το τραίνο σφυρίζει μα συ δεν γυρνάς, χάνεσαι φεύγεις με παρατάς
Καλό ταξίδι με ένα αντίο, ήταν γραφτό μανούλα μου για μας τους δυο.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΓΙΑΣ